Bijna aapies kijken

Zo, ondanks dat alles hier nog steeds gaat in het Afrikaanse tempo zitten we alweer bijna op de helft van onze tijd hier, wederom vliegen de weken voorbij.

Gezien alle foto’s op Facebook zullen jullie het misschien niet geloven maar het onderzoek schiet al aardig op! Na de eerste twee weken van introductie en Lugandese les is het onderzoek van start gegaan. Voor degenen die geen idee hebben wat ik hier eigenlijk aan het doen ben is een kleine uitleg misschien handig.
Voor mijn bachelorstage (gezondheidswetenschappen) doe ik samen met drie anderen (Adinda Merel en Renee) onderzoek naar family planning. Dit onderzoek krijgt uiteindelijk de vorm van een wetenschappelijk artikel en is daarbij ook mijn scriptie. Over 2 maandjes hoop ik dus mijn bachelor te hebben ieeeh.
Naast het onderzoek over family planning lopen er ook nog twee andere onderzoeken naar malnutrition en healthy cooking. Binnen het family planning onderzoek kijk ik naar het perspectief van health providers op de barrières van het gebruik van family planning. Hiervoor neem ik diepte interviews af bij verschillende zorgverleners van publieke en privé zorgklinieken. Inmiddels heb ik zeven interviews gedaan, wat misschien niet veel lijkt voor een periode van vier weken maar het uittypen van de interviews duurt erg lang (, is doodsaai) en als dan ook nog is om de dag de elektriciteit eruit vliegt wordt het een chagrijnige bedoeling. De interviews zelf zijn gelukkig een stuk interessanter en de meest rare misconcepties over het gebruik van anticonceptie komen naar voren. Zo zou het nemen van de pil ervoor kunnen zorgen dat je wel honderd kilo aankomt omdat deze pillen zich als stenen opstapelen in je buik. Of nog erger, anticonceptie zou ervoor zorgen dat er tumoren in je buik gaan groeien en zelfs misvormde kinderen zou baren. Opzich niet zo gek dus dat mensen door deze inadequate informatie niet om family planning staan te springen. Ben benieuwd wat voor misconcepties er nog meer naar boven komen. Volgens de richtlijnen van de VU moeten we (minstens) 6-8 interviews afnemen dus dat komt wel goed. Na het transcriberen (uittypen), coderen en het samenvatten van de interviews zal waarschijnlijk in mei de data analyse beginnen en het verder afschrijven van het artikel.

Zo dat is wel weer genoeg over het onderzoek, nu alle leuke dingen van de afgelopen tijd die hier vooral in het weekend plaatsvinden. Ons eerste weekendje weg was naar de Red Chili, een hostel in Kampala mét zwembad, cocktails, pizza en wifi. Helemaal mooi. Vanuit hier zijn we voor het eerst uitgegaan in The Capital in Kabalagala, zoals al werd gezegd; billen naar achter en gaan. The real Ugandan experience. Ondanks dat we als muzungu’s de volle aandacht kregen en van alle kanten werden belaagd (de vrouwen nog veul brutaler dan de mannen) was het een avond om niet te vergeten. De dag daarna heerlijk kneiter verband aan het zwembad (evenaar troubles) en met pijn in ons hart weer teruggegaan naar hotel Obel.

Het weekend erna zijn we naar Jinja geweest, wat op anderhalf uur rijden van ons vandaan ligt. We zaten daar in een heel chill hostel met aardige mensen die ons vrij snel hadden overgehaald om een mountainbike tocht te doen en om de dag erna te gaan raften. Het mountainbiken voelde als een mega workout en volgens mij was ik niet de enige die dit zo ervaarde. Naast de heuvels, niet geasfalteerde wegen en het feit dat het midden op de dag was en de zon volop scheen, droeg ook mijn niet al te beste fiets hieraan bij die continue uit z’n versnelling schoot. Gelukkig kon ik onderweg mijn fiets ruilen waarna de dag een stuk beter werd. ‘s avonds hebben we onder het genot van een Nile biertje een sunset boottocht over de nijl gemaakt. Béétje jammer dat op het punt dan we de boot instapte de zon achter de wolken verdween maaar het was alsnog een hele mooie avond. Na een wat korte nacht in een safaritent (jawel) gingen we opnieuw op weg naar de Nijl om daar het loodje te leggen. Raften was wat heftiger dan we hadden verwacht maar mennn wat was het mega! (grade 5 voor de kenners) Natuurlijk meteen bij de eerste waterval head first het water in, wat een grote wildwaterbaan was en daarna nog wel drie keer gebeurde. Iedereen was compleet gesloopt na het raften en na een BBQ gingen we met de shuttlebus weer op weg naar ons hotel bij Bweyogerere.

Het weekend daarop gingen 3 van de 10 mensen op vakantie met familie/vriendjes die waren komen overvliegen (jaloers!). Als achterblijvers besloten we er ook een mooi weekend van te maken, het probleem daarbij was alleen dat we toen net bericht hadden gekregen van de ambassade over een verhoogde terreurdreiging door Al Shabaab en werden we verzocht drukke plekken met veel mensen (in het bijzonder westerlingen) te mijden. Uitgaan leek ons daarom toch een beetje tricky. Toen maar heul lekker eten gehaald (advocado kip pastasalade mét (semi)fetakaas, ahhh ik mis kaas!) en zondag een kerkdienst van een van onze Oegandese onderzoeksters bijgewoond. Wederom een ervaring om nooit meer te vergeten. De hele kerk (lees bouwsel van golfplaten maar wél met een enorme geluidsinstallatie) ging uit z’n dak, inclusief een pastoor die een soort van chickendance optreden gaf. Als de kerk in Nederland zulk soort diensten had zou ik het wel weten, hoef je meteen ook niet meer te sporten.

De week die daarop volgde was niet al te best. Nadat een paar dagen de elektriciteit het liet afweten (waardoor transcriberen niet mogelijk was) stond er woensdag ook nog is opeens een compleet Oegandees voetbalteam op de binnenplaats van het hotel. Resultaat hiervan was een drie dagen lang brandend vuur naast de keuken waarop in enorme pannen niet thuis te brengen maaltijden werden bereid (heerlijk die rook overal), en mannen die werkelijk overal rondhingen en zodra ze de kans kregen om je telefoonnummer vroegen. Man man man.. We zijn zoveel mogelijk gevlucht en lekker uiteten gegaan en vrijdag besloten we bij een hotel in de buurt te gaan eten waarvan de chauffeur had beloofd dat er cocktails waren. Helaas werden we blij gemaakt met een dooie mus (merel) en waren we genoodzaakt onze eigen drankjes te mixen met fresh fruit juice en vodka. Toen we vroegen waar onze drankjes bleven reageerde de serveerster dat onze pizza’s eraan kwamen. Pizza’s? We hadden nog geen menukaart gezien maar blijkbaar had onze chauffeur alvast random pizza’s voor ons besteld, Oegandese logica. Tijdens het eten werd opeens het Oegandese journaal uitgezonden op groot scherm, waarin werd gezegd dat El Shabaab mogelijk een aanslag had gepland op een school of universiteit langs Jinja rhet woad. Een weg waarop wij dagelijks rijden (die gelukkig wel tientallen kilometers langs is) en wat ons na het nieuws uit Kenia toch wel erg deed schrikken. Ook twijfelde we of we de volgende dag wel naar de voetbalwedstrijd (van het Oegandese team uit ons hotel) konden gaan in het Nelson Mandela national stadium wat een half uurtje lopen bij ons vandaan ligt. Uiteindelijk na flink wat overleg toch maar de gok gewaagd, gelukkig was het totaal niet druk maar van de beloofde beveiliging was ook weinig te bekennen. Toch was iedereen blij dat we waren gegaan en werd het zelfs nog spannend met een eindstand van 2-2 (URA – Orlando pirates, winnaars Oegandese en zuid Afrikaanse premier league). Hierna heeft de pastoor van de kerkdienst van het weekend daarvoor ons mee uit eten genomen bij de (beste) chinees van Oeganda. Ondanks dat we allemaal niet helemaal begrepen hoe deze pastoor aan het hoofd stond van een kerk in de Slums en tegelijkertijd ook miljonair bleek te zijn was het een gezellig avond met (zoals altijd bij de chinees) veeels te veel lekker eten. Op paasmaandag werden we door Madelon (begeleider van 7senses) uitgenodigd naar KeKe beach te komen. Hier hebben we heerlijk gechild, wederom zelfgemaakt cocktails gedronken ennn een rondje op de jet ski gedaan. Had dat nog niet eerder meegemaakt maar nu wil ik dus een jetski. avonds nog gedanst te midden van nog brutalere oegandesen dan bij het uitgaan in Kampala maar we hebben het overleefd.

Nu is het alweer vrijdag en gaat zondag de leukste week van deze drie maanden hier beginnen: we gaan op vakantie!! Volgende week ga ik samen met Anke, Tim, Astrid en Ilse een tour maken naar het westen van Oeganda en hierbij hopelijk heeel veel chimpansees, leeuwen, olifanten giraffen en jawel, gorilla’s zien! Helemaal fijn om een weekje uit het hotel te zijn, niet te hoeven transcriberen, geen ruzie met elektriciteit, geen ritjes met de matatu (net weer een intens langzame rit gehad in de localbus met Ank na een veel te lange discussie omdat iedereen je overcharged hier), en andere groenten dan aubergine, wortel of tomaat (aanbod in onze community is nogal beperkt).

Dussss over een weekje zullen jullie de gorilla selfies wel zien verschijnen! Verder gaat het met mij allemaal bueno, buik gaat nog steeds steady en ik mis jullie nog niet zo heel mega erg (stiekem wel natuurlijk) oh en we hebben eeeindelijk planken in onze kamer! Eindelijk niet meer uit een koffer leven heuj!

Kussssies en de groetjes uit Oeganda